کیفیت تمایز نیست

کیفیت برند تمایز نیست. این موضوع را تقریبا همیشه در جلسات مشاوره اشاره می کنم، چون به تکرار این جمله را شنیده ام که تمایز ما نسبت به رقبا کیفیت خوب ماست.

کیفیتی که کسی از آن خبری ندارد

برخی از کسب و کارها معتقد هستند که کیفیت آنها از رقبا بسیار بالاتر است.

وقتی با این سوال من مواجه میشوند که چرا مردم از شما خرید نمی کنند و مثلا از فلان رقیب خرید میکنند؟

جواب می دهند خب مردم این را نمی دانند.

بگذارید خیالتان را راحت کنم اول اینکه کیفیت تمایز نیست و دوم اینکه کیفیتی که کسی از آن خبر نداشته باشد نه بلکه تمایز هیچی نیست.

کیفیت برند تمایز نیست، باید است

کیفیت را باید داشته باشیم اگر محصول ما بی کیفیت باشد که اصلا در بازی برندسازی وارد نمی شود.

اصولا برندها از قدیم از خاک کیفیت بوجود آمده اند یعنی یک محصول و جنسی کیفیت بالایی داشته و مردم آن را به دلیل داشتن یک استانداردی از کیفیت نسبت به رقبا می خریدند. توجه داشته باشید آن زمان هم سلیقه ها به این اندازه متفاوت نبود و همچنین مردم حق انتخاب زیادی نداشتند.

پس در نتیجه محصولی که خوب بود و دیرتر خراب میشد یا طعم مزه بهتری داشت در نتیجه اگر این سطح از کیفیت را به مرور زمان حفظ می کرد تبدیل به انتخاب اصلی مردم میشد.

محصولی که تبدیل به انتخاب اصلی مردم بشود میتوان گفت آن محصول در ذهن افراد برند شده و همانگونه که در این سایت بارها اشاره شده برندها در ذهن شکل می گیرند.

پس در می یابیم که محصولات نیاز به سطحی از کیفیت دارند تا وارد بازای برندسازی شوند در غیر اینصورت که همان ابتدا حذف می شوند.

پیشنهاد مطالعه: محصولات تند مصرف

کیفیت در ذهن مصرف کننده است

شاید اولین باری که ال ریس  و جک تروت به این مطلب اشاره کردند که جنگ در بازار نیست و در ذهن مشتریان است. متخصصان خیلی این جمله را جدی نگرفته باشند.

اما امروز به وضوح میبینیم که جنگ و نبرد اصلی در ذهن مصرف کننده و مشتری است. هر برندی که بتوند سهم بیشتری از ذهن مشتریان هدف بگیرد برند این نبرد است.

کیفیت هم از این قائده مستثنا نیست. درواقع بسیاری از شما وقتی به یک رستوران می روید نظری در مورد کیفیت غذای آن رستوران دارید. ممکن است بگویید اصلا خوب نبود ولی دوست تان برعکس شما فکر کند و بگوید بسیار عالی بود.

مشکل کجاست؟ کدام یکی از شما دروغ می گوید؟ باید به این موضوع اشاره کنم که هیچکدام از شما دروغ نمی گویید بلکه نظر خودتان را ابراز کردید.

هردوی شما راست میگویید و همانطور که اشاره کردیم کیفیت یک مفهوم ذهنی است که ممکن است در ذهن شما و دوستتان متفاوت باشد.

من خودم غذای بسیار تند را دوست دارم اما یکی از دوستانم از غذای تند متنفر است و همیشه اگر رستورانی برویم که غذای آن کمی تند باشد فحش هم میدهند اما من لذت میبرم.

این داستان را می توان در همه اجناس و کالاها دید.

کشور  کیفیت ها

من به شوخی میگویم ما در کشور با کیفیت ها زندگی میکنیم.

حاکمان ما همیشه ادعا دارند که بسیار با کفایت و با کیفیت هستند. بازاریان ما هم محصولات خود را با کیفیت تر از هر جای دیگری می بینند. تولید کنندگان هم به همین صورت.

اما سوالی که پیش می آید این است که خب چرا محصولات ایرانی برند نمیشوند وخریدار ندارد.

به جرات می توان گفت که بسیاری از محصولات ایرانی دست کمی از نمونه خارجی آن ندارد اما چرا این محصول نمیتواند برند شود.

چون ما همیشه بر طبل کیفیت می کوبیم و معمولی ترین اصول برندسازی را بلد نیستیم و اجرا نمی کنیم.

یک برند علاوه بر کیفیت باید بازاریابی و تبلیغات خوبی هم داشته باشد. کیفیت را تمایز اصلی خود نبیند.

یا اگر هم کیفیت را تمایز اصلی خود می داند حداقل رقبا را درست و حسابی بررسی کند و ببیند که آیا این موضوع برتری کیفیت واقعا به همین شکل است که او تصور می کند.

و همچنین با کمپین های تبلیغاتی درست محصول را به مخاطب هدف بشناساند تا از آن استفاده کنند و کسی بهتر از مشتری نمی تواند کیفیت و اصالت یک محصول را تایید کند.

هر گاه مشتریان به خرید محصول شما ادامه دادند، بدانیم موضوع کیفیت که به آن اشاره داشتیم کاملا درست است.

از تله کیفیت خارج شویم

به جای اینکه همیشه بدون فکر بگوییم کیفیت ما تمایز ماست در محصولات و خدمات مان به دنبال یک تمایز اساسی باشیم.

اگر تمایز نداریم آن را بسازیم با تغییرات در نحوه خدمات و پاسخگویی یا حتی در نحوه پرداخت.

چیزی که ما را نسبت به رقبا کمی متمایزتر کند تا دلیلی برای انتخاب مشتری باشیم.

اگر هم کیفیت داریم لطفا این کیفیت را به بقیه انتقال دهیم  و از طریق تبلیغات آن را بقیه معرفی کنیم تا ببینیم آیا مشتریان هم این گفته ما را تایید می کنند یا فقط توهمات ذهن خود ماست.

یادمان باشد کیفیت تمایز نیست، کیفیت باید است و بدون آن در بازار پر رقابت امروز جایی نخواهیم داشت.